Boker Tov Shalom

Boker tov Shalom, daarmee begroeten we elkaar hier elke morgen. En Ma nishma, hoe gaat het ermee?

Onze ochtenddienst begint om 7 uur, en als we om 6.45 uur naar Aleh fietsen zien we de zon prachtig opkomen, dat is een mooie start van de dag..

Met een code kan ik, Marja ( dat is hier niet uit te spreken, dus heet ik hier Maria ), de deur openen.

Het huis ontwaakt, een enkele bewoner komt, bijna slaapwandelend de kamer inlopen, anderen worden in het komende uur wakker gemaakt.

Ze worden gedoucht en aangekleed, de taak van de vrijwilligers is om sokken en schoenen aan te trekken en de haren te verzorgen: fohnen, vlechten, ed. De meeste meisjes hebben prachtig, zwart, dik haar, een hele toer om dat goed te drogen.

Als iedereen schoon en aangekleed is wordt er ontbeten, een enkeling eet zelfstandig, sommigen moet je helpen.

Intussen komt de dokter met de medicatie, die wordt met een lepel yoghurt naar binnen gewerkt.

Na het ontbijt starten de activiteiten: een paar bewoners gaan naar school, het merendeel naar het dagactiviteitencentrum.

Ik loop mee met de groep naar de dagactiviteiten, lastig hoor, zo’n eerste keer, de een moet je bij de hand meenemen, de ander moet je juist zelf laten lopen en als ik probeer de groep bij elkaar te houden wordt mij toegeroepen:” no,no , let her go”, maar dan ben ik haar , een meisje met syndroom van down dus kwijt. Als we bijna op de plaats van bestemming zijn vraagt de verzorgster waar ze is gebleven en...ik heb geen idee, gelukkig zit ze al binnen op haar plek.

Dit is wel wat het lastig maakt voor verzorgers en vrijwilligers, er zijn steeds andere gezichten, maar goed...het went vast.

De activiteit waar ik bij help is: keramiek, dat vind ik leuk om te doen. Een blok klei wordt eerst met een deegrollen uitgerold , dit doe je samen met een bewoner, dan gaat de plak door een soort wringer, zodat hij egaal is en de goede dikte heeft.

Samen met een bewoner wordt er dan met een houten hamer op een ijzeren mal geslagen. Zo worden de keramische sleutelhangers gemaakt die dan weer worden verkocht.

Om 11.30 uur hebben alle vrijwilligers lunchpauze, we krijgen een heerlijk lunchgerecht aangeboden, Dick en ik eten dat gezellig samen, op een mooi, zonnig plekje.

Na onze lunch gaan we nog even terug naar de activiteiten, om op te ruimen en af te ronden.

Het afronden gaat, net als het verwelkomen heel geordend. De leidster zingt Shalom.......(naam), en gaat zo de kring rond, met een muziekinstrument en een bijzonder apparaatje: een soort ronde plastic recorder waar de leidster wat op heeft ingesproken, de bewoner moet daar op slaan en dan hoor je wat er is ingesproken, bijvoorbeeld:”Shalom”, het is dus het antwoord van de bewoner.

Dan weer jassen aan, tassen mee en naar huis,

Lunchen, medicatie van de dokter en weer naar bed.

We ruimen op, maken de keuken schoon. Er zijn 2 keukens: één voor vlees, die is voor de lunch, en één voor melk.

Dan zit onze dienst er op.

We hebben meestal een avond- en een ochtenddienst na elkaar, dus is het goed om om 14 uur naar Maslul te fietsen om een middagje te relaxen in de zon. Shalom !! En Le’hitra’ot !!